Mariska
Nou, bij ons thuis heeft elk kind wel eens in de armen van papa gediend als mitrailleur. De jongste leerde, vanaf 1 á 2 jaar oud, na het vallen gelijk de schiethouding aan te nemen. Zo denk ik dat elk militair gezin zijn eigen gekkigheid heeft.
Ook het corrigeren gaat net even anders. Stampvoetend de trap op, omdat je het nog te vroeg vindt om naar bed te gaan, werdt bestraft door opnieuw de trap te moeten nemen tot dat elk tree geruisloos is genomen. Zelf de laatste tree te hard betekende opnieuw. Zo lagen ze toch regelmatig, tot hilariteit van de kinderen zelf, te laat in bed.
Weddenschappen zijn überhaupt een no go, die wint papa sowieso. Al moet hij er vals voor spelen.
Menig vriendje van onze dochters heeft zich regelmatig af gevraagd hoe zich te gedragen in de buurt van die toch wel eigenaardige vader. Was de vader er niet nam zijn Bud de honneurs waar. Met een camera en een gepaste ondervraging werd de tiener ondervraagd door de Bud en het filmpje ter afkeur naar papa gestuurd. Een enkele kandidaat schoonzoon werdt in de eerste rust in de gang gevonden.
Je moet gewoon vanaf het begin duidelijk zijn tegen die lui was het vaderlijke verweer.
In een enkel geval was vader dat ook tegen dochter. "Dat lange haar bij die pisvlek... laten we eerlijk zijn...gaat hem niet worden he...?"
Toch lijkt het een magnetische werking te hebben. De (meeste) vriendjes bleven komen. De jongste blijft graag stoeien en vindt zo nu en dan een kamerinspectie fantastisch. Vooral wanneer het complete beddengoed van bed getrokken wordt omdat de schoen van Pikachu niet gepoetst bleek. De kleine ligt dubbel.
Ik weet zeker dat iedere veteraan vergelijkbare geintjes bij zijn kinderen uit heeft gehaald.