Mariska
Waarom schrijf ik weer? Dennis lukt het even niet. Aankomend weekend wil hij gaan proberen om weer wat op papier te krijgen. Hierin alle ruimte.
Hoe dit komt? afgelopen week heeft er een gesprek plaats gevonden tussen hem en zijn commandant uit Afghanistan. Dit brengt een hoop emotie met zich mee en vertaald zich in een Dennis die even niet om weet te gaan met zichzelf en alles daar omheen.
Zoals hij zelf verwoordt, ik voel me compleet leeggezogen Ook betekent dit dat de spanning thuis op eens met grote stappen op kan lopen. Dus ik speel weer eens de havik die ieders handelen hier in huis goed in de gaten houd.
Ondertussen blijven we met gepaste snelheid voorwaarts gaan. We komen er wel.
Deze week hebben we ook cadeautje op cadeautje gehad. Een oud regimentsadjudant, die zich, als nuldelijnshelper, steevast inzet voor ons en vele andere veteranen. Carel Banse die ons verraste met een website, Raoul Jansen waarmee we een heerlijk gesprek hebben gehad. Marianne Noot die samen met mij en andere voorwaarts blijft gaan om het thuisfront op de kaart te zetten bij defensie. Een vriend die mee is geweest naar het gesprek met de commandant om daar met mij te gaan zitten wachten tot het gesprek afgelopen was, tot laat op de avond. En zo zijn er nog meer lieve mensen die ons de kracht geven om door te gaan.
Dus ja, wij zijn dankbaar en zeker niet alleen.