Mariska
I'm giving up on you
Hoe vaak heb ik dit gevoelt. Waar jij was kon ik niet komen.....Toch volgde ik jou waar je ook maar heen ging. Tot aan het einde van de wereld en terug. Gewoon om dicht bij je te zijn, om je te helpen, om je thuis te laten komen...
De onmacht in je ogen zien omdat je mijn verdriet zag maar het niet weg kon nemen. Omdat praten gewoonweg niet ging. Je kreeg het niet over je lippen. Dezelfde lippen die mijn tranen weg kuste, mijn troost...
Zo dicht bij en zo ver weg maar het verdriet moet nog slijten. Verloren jaren samen en met de kinderen. Niet meer in te halen en dus onbetaalbaar.
Gelukkig is de tijd ons gunstig gezind en mogen we door, nog steeds samen. Maar wat heb ik je gemist terwijl je naast me lag, liep of zat
Ja, onbereikbaar dichtbij is de spijker op de kop.
Still loving you Mariska