Uitzending Bosnië 2005 of uitzending Afghanistan 2008, beide in de media bestempeld als opbouwmissie.
Waarom voelde het dan toch honderd keer anders. Waar ik bij Bosnië geen moment heb gedacht dat Dennis wat kan overkomen heb ik dat bij Afghanistan non-stop gevoeld.
Hebben we voor Bosnië de handleiding nabestaande niet aangeraakt maar bij Afghanistan hem van voor naar achter netjes ingevuld. Met daarbij nog de drie brieven, voor elk kind 1. Ik wilde dit.
Bij een afscheid wanneer iemand voor langere tijd weg gaat roep ik altijd, afscheid nemen doe ik niet. Dat doe je alleen van mensen die dood gaan!
De laatste momenten voor vertrek naar Bosnië staan mij niet meer bij maar het moment van afscheid voor Afhanistan, en ik denk dat ik het die keer echt gedaan heb vanuit het diepst van mijn ziel, weet ik nog als de dag van gisteren.
Waarom? Omdat het op dat moment wel duidelijk was dat het geweldsspectrum vele malen hoger lag in Afghanistan dan Dennis zijn tijd in Bosnië. Dat hier slachtoffers vielen had het nieuws mij al laten weten. En zo nuchter als ik ben gaat die angst in de aanloop en tijdens de uitzending in je wonen.
Wij probeerde op onze eigen manier hier een draai aan te geven door tijdens het afscheid feestje de persoonlijke spullen van Dennis als geintje al te verdelen. Dit met de grootst mogelijke knipoog. Alles om het onderwerp maar luchtig te houden.
Maar ook de drie brieven en Dennis zijn boodschap aan mij met een nummer wat gedraaid moest worden als het fout af zou lopen.
De laatste ochtend heel bewust ingericht. Thuis doei zeggen tegen elkaar. Samen slapen op de bank en een half uurtje voor vertrek nog even de kinderen erbij.
Doei schat, spreek je, hou van je, mis je nu al, even stiekem aan hem ruiken en mezelf beloven niet te huilen. Dit laatste lukte ook deze ijskoningin niet.
Dan is hij weg. Net zoals in de aanloop heb ik ook de uitzending gedraaid. Zo nuchter mogelijk maar die spanning……
Jaren na de uitzending heb ik vaak genoeg geroepen, wat een lulkoek die politiek!!! wat opbouwmissie!!! Maar ja, ik weet een mooi sprookje hoeft niet waar te zijn.
Wanneer deze missie hoger ingeschaald was, zou er dan ook een logische consequentie aan verbonden kunnen worden van meer monitoring van militair en thuisfront??
Althans zo wordt er gehandeld bij burger incidenten. Dan wordt de zorg ingezet aangaande de grote en geweldsspectrum van het incident.
Mosterd na de maaltijd maar misschien nu erkennen dat het geweldsspectrum in Afghanistan hoger is geweest dan dat je als politiek had voorzien? En daar nu alsnog extra geld voor vrij maken voor veteranen en thuisfront die worstelen met uitzend gerelateerde klachten.
Zou wel een eervolle stap zijn…
Door de inzet van deze militairen en hun thuisfront slaapt heel politiek Den Haag in vrijheid zonder angst, gun dit zelfde deze gezinnen ook.
It’ѕ haｒɗ to fin well-informed people іn this pаrticular subject, Ƅut you soud ⅼike
you know what уou’rｅ talking ab᧐ut!Thanks
Thanks! Hope it’s usefull.