Vandaag is de sterfdag van mijn Held.
Ik heb het geluk dat ik er twee in mijn leven heb. Mijn vader en Dennis. Helaas hebben ze elkaar nooit gekend maar dat het geklikt had weet ik zeker.
Dat ik 18 jaar later deze dag nog steeds door worstel zie ik als compliment richting hem.
De afgelopen jaren heb ik vaak gedacht was hij maar hier, kon ik nog maar even op hem steunen. Voor Dennis had hij een buddy kunnen zijn, iemand die het ook snapt.
Ook mijn vader heeft zijn bagage meegedragen, begeleiding gewonden transporten vanuit Bosnië en hulpverlener bij de Hercules ramp.
Mijn vader was militair en is Veteraan. Maar boven alles was het mijn vader, vriend en nu mijn beschermengel.
Het missen gaat niet weg en wordt ook niet minder…. maar wat ben ik trots dat ik je 23 jaar heb gehad als “ons pap”
