Wauw wat kan het een mooie wereld zijn. Een tas met boodschappen in de gang, gedoneerd door een burger. Niet voor onszelf maar voor het Unifil museum de dorstige types.
Wij hebben hier de afgelopen dagen vaak iets over gepost. Waarom? Om maar 1 reden, het gaat ons aan het hart.
Een drietal Libanon veteranen die 10 jaar geleden zijn gestart en tot 31 aug een fantastische cadi (kantine) hadden aan het water in het verlengde van hun loods waar een 40 tal voertuigen staan en het Unifil museum is gevestigd. Dit al die jaren geheel zonder geldelijke steun of subsidie.
Opgebouwd uit passie en die passie is voelbaar. Iedere keer weer als ik daar binnen stap. We zijn daar terecht gekomen toen we met een hulpvraag liepen voor een veteraan. De interesse aan onze kant was gewekt voor de locatie.
Na ons eerste bezoek tijdens de opendag zijn we blijven komen.
Even buiten op het terras zitten met een kopje koffie, fris of biertje als je daar zin in hebt. Gesprekken voeren met elkaar zonder dat 50% op zijn mobiel zit. Gewoonweg samen genieten van het er zijn en het elkaar begrijpen.
Veteraan, militair, thuisfront of burger het maakt daar niet uit. Respect naar elkaar is het code woord.
Nu proberen wij te ondersteunen waar mogelijk. Waar het voortbestaan niet het discussie punt is maar wel hoe gaan we het doen???
We zetten alle zeilen bij en gaan #samenvoorwaarts zodat met ons nog veel mensen mogen genieten van deze fantastische stichting.
