Mariska
Een week geleden kwam Dennis met de jongste terug van de rugby. Terwijl de kleine onder de douche stond vroeg Dennis, zou je even met die kleine kunnen praten want ik ben anders bang dat het een keer mis gaat en dat mag niet gebeuren.
Wat was het probleem. Elk kind vind het fantastisch om onverwachts bij zijn vader op de rug te springen of onverwacht de handen voor zijn ogen te doen en met een gek stemmetje te zeggen, wie ben ik?
Dit is voor Dennis een probleem. Alles wat buiten zijn gezichtsveld gebeurt maakt hem onrustig of waakzaam. Zo ook het onverwacht van achteren benaderen.
Het ene moment kan hij het wel hebben maar het andere moment niet. Zo ook die avond. De jongste was onverwachts van achteren op hem gesprongen. Van deze onverwachte actie schrok Dennis en moest alle zeilen bijzetten om rustig te reageren. Dit lukte enigszins maar hij gaf bij me aan bang te zijn dat hij uit reflex fysiek reageert. Daarom de vraag van hem, praat jij eens met de jongste. Hij had het zelf al eens geprobeerd maar kon het waarom niet beantwoorden.
Ik ben naar de jongste gegaan en heb hem gevraagd naar het voorval bij de rugby. Aan zijn reactie te merken had het gelukkig geen grote indruk gemaakt. Maar dan..... je zit met je zoon van 11 die je uit moet gaan leggen dat alles wat papa vanuit zijn ogen kan zien, de plek is dat je op papa af kan springen. Daarna met de handen aangeven, van ongeveer hier tot hier. De jongste begrijpt het.
Maar waarom dan? Omdat papa schrikt. Waarop bij jongste gelijk verdriet zichtbaar is omdat hij weet waarom.
Om Afghanistan he mam? Ja schat, dus je helpt papa door het zo te doen en niet meer van achteren. En ja hij wil papa geen pijn doen maar heeft gelijk een schuldgevoel van zijn actie eerder op de avond. Uitgelegd dat hij niks fouts heeft gedaan en dat mama dat per ongeluk ook wel eens doet. Even een knuffel en weer richting Dennis.
Daar weer verslag uitbrengen van het gesprekje, Dennis is gerustgesteld en ik....
Ik vraag me af of Minister Hennis zich voor kan stellen hoe het is om zulke gesprekken met je kinderen te moeten voeren.....