Dennis
Tijdens de uitzending zit je 24/7 met je buddy. Je gaat samen de poort uit, samen op 1 voertuig, samen eten, deelt frustraties, deelt de post van thuis, veel samen lachen, samen in de sh#t. Als de 1 er doorheen zit trekt de ander hem weer naar boven.
Als het spannend wordt hou je elkaar extra in de gaten. Mijn buddy wist tijdens de uitzending dat ik onder druk stond vlak voordat we de poort uitgingen. Hij wist heel goed dat ik druk was en dat de verhouding met onze commandant niet was zoals het hoorde te zijn. Mijn buddy zorgde dat ons voertuig altijd in topconditie was, dat ook mijn materiaal inzetbaar was als ik in de voorbereiding zat. Wat je in die periode opbouwt duurt in een normale vriendschap jaren en dan zal het nog niet zo hecht worden. Een buddypaar kan privé totaal andere interesses hebben en toch een hele hechte band opbouwen.
Na de uitzending is het contact tussen mijn buddy en mij alleen maar hechter geworden. Ik ging de dienst uit en hij ging naar de onderofficiersopleiding. Hij doorliep de opleiding met glans en werd uitgeroepen tot best man van de lichting.
Mij verbaasde het niet.
Een vakman met groen bloed, op en top militair. 1 waar een commandant op kan bouwen en ook 1 die de jonge garde onder de arm meenam om ze te helpen, begeleiden of aan te spreken als ze uit de pas liepen.
Kort na de KMS opleiding kreeg mijn Bud lichamelijke problemen, dusdanig heftig dat hij zijn vervolgopleiding niet mocht voortzetten. Zelfs zo heftig dat hij dienstongeschikt werdt verklaard. Hij kon met 4 uitzendingen op zijn naam, waarvan de laatste 2 in 1 jaar, vertrekken. De man had een schat aan kennis en ervaring op het gebied van verkenning, was medic SF en een veelbelovend beginnend onderofficier. Ik ben misschien bevooroordeeld maar ook vandaag zou ik iedere strijd naast hem gaan staan. Hij fixt het.
Toch, dienstongeschikt bevonden...
Hij mocht zijn contract uitdienen maar een toekomst bij zijn geliefde defensie zat er niet meer in. Het gevolg was een groot zwart gat gevolgd door een psychische neerwaartse spiraal. Dat dalen zo diep kunnen zijn wist ik niet eens maar hij zat er. Daar waar ik en Mariska konden bijstaan deden we dat. Eej, is mijn Bud en die laat je niet vallen. Andersom zou hij het zelfde doen. Brothers in arms all the way. Vanuit defensie, zijn contract liep nog, kwam niets. Geen begeleiding en geen afscheid.
Geen bezoek, geen geluid. Alsof hij er nooit heeft gewerkt. Enkel foto's...
Er zijn inmiddels een aantal jaren verstreken en heel, heel langzaam gaat het wat beter met hem maar het is een lange weg. Hij gaat het redden. Samen met zijn top vriendin en kleine kanjer komt hij terug.
Onze band is sterk en zal niet over gaan. We appen, bellen en bezoeken elkaar met grote regelmaat. Weekenden weg met de gezinnen. Ik steun hem en hij steunt mij.
Mooi buddypaar... Nog bij de psych geweest deze week? Ja, en jij...? We praten er veel over. Daarnaast houden we de humor er nog steeds goed in, galgenhumor doet het altijd goed. Toch vreet het...
Hoe kan het zijn dat iemand zo aan de kant geschoven wordt? Deze man had nog prima ingezet kunnen worden op een opleidingscentrum, kennisoverdracht, of een inlichtingenfunctie binnen een verkenningseenheid.
Hoe kan het zijn dat B.V. Nederland deze man de rug heeft toegekeerd?
Hoe kan het zijn dat deze man geen recht heeft op begeleiding vanuit de organisatie? Hoe kan het zijn dat deze man niet eens een fatsoenlijk afscheid heeft gekregen?
Hoe kan het zijn dat als B.V. Nederland ons morgen belt, maandag 07:00 melden op Eindhoven AirPort. Jullie gaan naar Afhanistan, we gaan...
Maar wel samen.