Dennis
Moet je medelijden hebben met een veteraan die niet teruggekomen is zoals hij wegging. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken maar nee, voor mij geen medelijden. Ik was gezond van lijf en leden voor dat ik naar Afghanistan vertrok en mij volledig bewust van het feit dat mij iets kon overkomen. Ik had ingecalculeerd dat ik gewond kon raken of erger. Ik was me er ook van bewust wat ik thuis achterliet en wat mijn ingecalculeerde risico's voor hen zou betekenen als me iets zou overkomen. Waarom dan toch die keuze maken? Ik denk dat dit voor een burger heel moeilijk voor te stellen is waarom iemand er naar uitkijkt om uitgezonden te worden.
Ik denk dat het te vergelijken is met een prof voetballer. Ooit begonnen bij de amateurs en langzaam doorgestroomd naar een profclub. Na jaren trainen en competitie spelen mag hij naar het WK. Dat WK was voor mij die uitzending. Ik wist dat ik een topteam naast me had en de gedachte om niet mee te gaan kwam überhaupt niet in me op. Nog niet misschien.
Voor mijn gevoel hebben we als BV Nederland een goed WK gespeeld en zelfs de finale gehaald, ook al zullen daar de meningen over verdeeld zijn. Persoonlijk denk ik echter wel dat dit de enige WK finale ooit is waar gelijkspel is gespeeld. Hebben we op sommige momenten kansen laten liggen en was de prijs soms te hoog. Leuk dat een minister in een interview roept dat "onze jongens en meisjes" aanzien hebben op wereldniveau...
Misschien heb ik daar iets gemist maar ik heb geen jongens en meisjes gezien.
Kerels en vrouwen dat wel maar dit terzijde.
We hebben als geheel een top prestatie geleverd met de middelen die we hadden. In tegenstelling tot andere uitzendingen van de BV Nederland waren onze middelen toereikend en hadden we de ruimte om te handelen indien nodig. Ondanks, of misschien wel dankzij, het gebrek aan daadkracht en kennis van onze directe commandant hebben wij kunnen handelen zoals we gehandeld hebben. Zonder restricties. Dat deze "vrijheid" van handelen mij uiteindelijk de kop gekost heeft is een ander onderwerp.
Ondanks het feit dat ik nooit verwacht had dat ik schade zou oplopen aan een uitzending wist ik dat het risico er in zat.
Ondanks het feit dat het me wel gebeurt is zou ik het zo weer doen. Zonder twijfel.
Ik weet zeker dat ik niet de enige ben.
Eerste jaren voelde ik schaamte. Wat loop ik te zeuren, waar heb je het over! Ik leef, ben nog compleet. Wat jank je nou. Ga gewoon door Foempert en stel je niet aan. Als ik eens langs ging bij mijn oude eenheid repte ik er met geen woord over.
Soms bekruipt me dat gevoel nog steeds maar weet inmiddels wel dat het anders werkt. Situatie is zoals het is en sinds 3 jaar heb ik de hulp die bij me past en het heeft effect. Sla ik 1 of 2x over merk ik het meteen. Ik moet wel blijven gaan.
Maar zielig nee, verre van. Ik heb het WK gespeeld!