Mariska
Ik wist..... dat er altijd een klein risico is dat je partner anders terug komt. Dit was niet onze eerste uitzending. Zo is ook de naam van de jongste gekozen doormiddel van lijstjes die op en neer gingen via mail en msn (uitzending Bosnië). Na zo een uitzending tast je elkaar weer even af en ben je hopeloos verliefd
❤️❤️, Of sta je buiten met je kinderen om een boodschap te doen en realiseer je dat er nog iemand binnen zit. Nog maar niet te spreken over mijn vaste televisie ritueel waarin opeens iemand weer aanspraak maakt op de afstandsbediening.
Weer wennen aan elkaar, dit geld ook voor de kinderen die opeens te maken hebben met nog een volwassenen die zijn gezag laat gelden. En ik, als dochter van een militair weet maar al te goed wat een kind dan kan denken. Dus dat gezag introduceer je weer langzaam. Ben jij maar even de leuke lieve papa dan ben ik wel even de stomme strenge mama.
En dan, dan komt er de twijfel. Gaat het goed?? Ach we nemen de tijd... Zo hij is wel snel boos.... zal de drukte wel zijn???? En zo nog wat kleine signalen. Maar dit was een andere uitzending geweest en dat wist ik maar al te goed. Ik gaf hem nog wat tijd en hield de kids rustig en regelde alles gewoon door zoals het jaar daarvoor...........
De "witte broodsweken" waren ruim voorbij, maar nog was het contact wat ik met hem had minimaal. Hij had wel een beslissing genomen.....terug naar defensie werd hem niet, hij ging in op een burger baan die hem aan geboden was. Ik wil meer thuis zijn, was zijn motivatie tegenover mij... Resultaat van deze beslissing was alles weer loslaten en verhuizen. Weg net opgebouwd vangnet en vertrouwde omgeving. Dat ik mijn levenslang daar had blijven wonen, nee daarvoor was het ook niet mijn woonplek maar even rust was fijn geweest. Dennis had oog kleppen op "volgen of afhaken" dat was mijn keus......maar de rem was niet meer te vinden bij hem, en ik wilde Dennis niet kwijt en ik wilde mijn gezin niet kwijt.