Even terug naar de uitzending, de rest van de club is er nu ook. Dit geeft mij rust, ze zijn compleet. De contacten met vriendinnen van de collega's pingen binnen via de msn. Even praten over hoe was je afscheid en red je je een beetje?
Mijn gezin draait op volle toeren door. Het eerste goedgevulde pakketje is onderweg richting Afhanistan. Ook nog een extra dekbed overtrek erbij (een mooie roze van K3, dit veroorzaakt de grootste lol bij de meiden). De kleine zoekt af en toe een extra warm plekje op schoot. Gewoon het leven pakken zoals het komt is het motto maar de aantrekkingskracht van de computer is groot en moet mezelf daar tegen verzetten.
Zo gaan er weken overheen met hier en daar een dipje. Opeens is papa toch wel lang weg en beginnen de kinderen hem ieder op hun eigen manier te missen. De oudste 11 jaar probeert mee te helpen in huis, de middelste van 9 trekt zich wat terug (wel een signaal of niet????) de jongste van 3 loopt af en toe te zoeken naar een maatje om Lego mee te spelen.
Het eerste pakketje uit het uitzendgebied komt binnen. Dit is even het juiste moment voor allemaal. Een fantastische roze, paarse en blauwe burka. Voor de kleine een kleinigheidje. Papa is weer even dicht bij en wij hebben de grootse lol met onze nieuwe kledij. Dit moest natuurlijk mee naar school. We gaan weer door en ik ga nog iedere avond slapen met als laatste blik op de computer, er staat niks dus hij is veilig.... truste.....ik droom je hier bij mij