Gab Vlinder
Ik herdenk op 4 mei, net als iedereen. We herdenken alle mensen, waar ook ter wereld, die slachtoffer zijn geworden van oorlog en geweld en voor onze vrijheid hun leven hebben willen geven, ook voor mij. Mensen die wij liefhadden en zij ons…
Ik denk jou en ik lief jou, elke dag, net als jij mij ……. Omdat jij slachtoffer bent en leeft en omdat je voor veiligheid hebt gezorgd, ook voor mij. Je hebt je leven gegeven aan je passie en beroep. Je leeft nog maar je overleeft het leven. Ik wil jou niet herdenken, ik denk en ik lief jou…..nu.
Jij herdenkt de momenten van intens verdriet om wat je hebt gezien en waar je bent geweest, elke dag. Het brak je leven in twee delen, wie je bent en wie je was. Je herdenkt het in geluiden, dromen, beelden in je hoofd…elke dag. Overleven…..Wordt er ook aan jou gedacht? Wordt er geluisterd….wordt er gezien?
Ik denk en vind van niet. Jij leeft nog….maar ben je er ook? Wie heeft daar aan gedacht? Wie denkt er aan jou……..heeft weet van jouw verdriet en geeft jou je leven terug……Ik denk jou en lief jou……en wil me niet bedenken dat ik jou ook hoef te herdenken.
Ik bedenk me niet om te vertellen hoe het is, of hoe het voor jou maar ook voor mij ooit was. We herdenken om niet te zwijgen over wat er is gebeurd…..maar om zichtbaar te maken wat de mensen die wij liefhadden voor ons hebben gegeven…..zodat het nooit vergeten wordt….Waarom vergeten we dan wel het nu……waar jij leeft en overleeft in een zwijgende stilte…….er niet wordt geluisterd naar de signalen die ik afgeef omdat ik jou zo lief….omdat we denken dat het er niet is, omdat we het niet zien…..want jij leeft toch? Ik denk en bedenk dat we zijn vergeten om aan jou te denken toen het kon en nodig was…….
Ik denk jou en lief jou…..Nu!