Dennis
Vervolg...
Ik was uitgenodigd door mijn behandelaar van het traumacenter om een lezing te geven op de universiteit van Tilburg. Onderwerp, mijn uitzending en de jaren daarna.
Ik accepteerde de uitnodiging direct maar hoe ging ik dit aanpakken. Even in een collegezaal tegenover 2de jaars studenten psychologie je verhaaltje vertellen...
Ik kon wel wat tips gebruiken en had zojuist "de verborgen waarheid (over PTSS)" gelezen. Het verhaal van Raoul Janssen, over zijn uitzending en de jaren die volgde.
Raoul steekt heel veel tijd in het uit de taboe halen van PTSS en doet dit onder andere door het geven van lezingen. Net als Jos heeft ook Raoul zijn verhaal op indrukwekkende wijze op TV gedeeld.
Ik besloot Raoul een mail te sturen om te vragen of hij mij kon voorzien van tips & tricks. In de mail deed ik uit de doeken wie ik was en vertelde over de aanstaande lezing.
Raoul reageerde vrij snel en wilde wel tijd voor me maken. Ondanks dat we nog geen 10 km van elkaar af wonen besloten we af te spreken in een kroeg halverwege onze woonplaatsen. Eerst eens af tasten dachten we beide waarschijnlijk...
Voordat ik op een doordeweekse donderdag naar de afgesproken kroeg ging zei ik nog tegen Mariska, waarschijnlijk ben ik met een uurtje weer terug. Onderweg er naar toe keer op keer scenario's door mijn hoofd. Niet over het gesprek met Raoul maar over de kroeg. Waar ga ik zitten, wat als het druk is...
Met allerlei doemscenario's over de kroeg in mijn hoofd stapte ik de auto uit. Voor het eerst in een kroeg sinds de uitzending. Even tot 10 tellen en naar binnen.
Kroeg compleet leeg. Achter de bar een dame die me aankeek en vroeg of ik voor de biljartvereniging kwam. Tot zover alle doemscenario's...
Nee, ik heb een afspraak met een man. Gaan jullie op stap? Nee heb hem net leren kennen via mailcontact.... Oke, dit moet heel raar overgekomen zijn.
Enkele minuten later komt Raoul binnen en lijkt hij een bekende in de kroeg. Ik kan de bardame weer recht aankijken.
We schudden elkaar de hand en kiezen een rustige tafel. Bij de tafel voor mij weer een dilemma. Ik moet overzicht hebben op de ruimte waarin ik mij bevind maar ik gok dat Raoul dat ook wil. Zonder dat het ter tafel komt sluit ik een compromis met mezelf en pas me aan waar hij gaat zitten. Heb ik in ieder geval de deur in het zicht.
Raoul is een hartelijke vent en we hebben een goed gesprek. Net als bij Jos merk ik weer zoveel overeenkomsten in de dagelijkse zaken waar we tegenaan lopen. Raoul verteld over zijn ervaringen van de laatste jaren en ik over die van mij. De echte inhoud van het gesprek zat hem denk ik niet eens in de woorden maar in de herkenning en begrip. Het werd uiteindelijk een latertje maar het was het dubbel en dwars waard.
Jos, Raoul en ik hebben alle 3 een compleet andere uitzending achter de rug met alle 3 andere ervaringen. Alle 3 beschadigd. Jos en Raoul in Bosnië en ik Afghanistan. In een periode van ruim 20 jaar en voor de zelfde werkgever. Het maakt geen ene reet uit waar je uitgezonden wordt of welke functie je hebt. Het overkomt je. Als het je overkomt kan je zo hard geloven dat er niks aan de hand is of dat het wel over gaat maar dat gaat je uiteindelijk inhalen.
Dat wegwuiven of stoere vent uithangen moet er af. Je gaat het toch niet winnen.