Mariska
Even terug naar het begin.
2x Bosnië had hij op zijn naam staan. Het punt dat een uitzending Afghanistan in beeld kwam zou in 2007 zijn maar dit viel in het water door een blessure opgelopen op 11 mei 2006. Hoe ik deze datum nog exact weet? Omdat we 12 mei 2006 zijn getrouwd.
Tijdens een potje voetbal/rugby op de kazerne scheurde Dennis zijn binnenste kruisbanden en meniscus af in zijn knie.
Wonder boven wonder dachten ze dat het niet meer was als een flinke kneuzing. De maanden daarna zakte Dennis regelmatig door zijn knie waarin zijn knie niet de juiste kant op boog. Dit was niet goed...
Het CMH besloot tot een kijkoperatie. Met de duidelijke boodschap aan Dennis, als er wat aan de hand is herstellen we het meteen. Dus als je na een half uur 
(= 6 weken revalidatie) terug op zaal bent viel het mee en kan je op uitzending. Duurt het langer (= 3 maanden revalidatie) dan gaat het niet meer op tijd lukken. Dit was de enige gedachte die bij Dennis speelde. Wat als... en de jongens dan?
Het 1ste wat hij me vroeg na de narcose was hoe lang de ingreep had geduurd. Te lang schat.....
Dit deed hem pijn. Wetende dat hij af moest haken. De tijd die volgde was er 1 van revalideren en dit moest snel want de volgende mogelijkheid stond voor de deur. Hij moest en zou met zijn eigen club naar Afghanistan. Dus zodra lopen en rennen, met pijnstillers, weer mogelijk was het opwerk traject in. Nu voor 2008, dat hij de andere uitzending heeft moeten laten schieten bleef hem dwars zitten.
Hij heeft nu eenmaal een groot verantwoordingsgevoel naar zijn manschappen. Dit heeft hem uiteindelijk ook genekt. Verantwoording voor, tijdens, maar ook na de uitzending. Het niet meer objectief kunnen beoordelen waar verantwoording begint maar nog belangrijker waar het eindigt.
Dit betekent tot op het heden dat hij zich verantwoordelijk voelt voor hoe het gaat met zijn mannen. Welke beslissingen die hij gemaakt heeft tijdens de uitzending debet zijn aan hun huidige welzijn. Hij kan dit niet loslaten en schuift dat op zijn eigen rekening. Waarmee de last om te tillen wel zwaar wordt.
Er is niemand maar dan ook echt niemand die hem iets kwalijk neemt. Zijn gevoel vertelt hem iets anders.....