J.P.J.Korver
Je wilt militair worden. Je doet je best om door keuringen heen te komen, je ziet beelden op de tv en je hoort over het avontuur.. Je bent gemotiveerd en je denkt de wereld aan te kunnen en te kunnen verbeteren.. je wilt iets doen voor anderen etc. etc. De V.N. ( Verenigde Naties) je krijgt een blauwe helm, baret en of pet en een hoedje op je hoofd en een wapen met duidelijke instructies, dat je dat ding alleen mag gebruiken, wanneer er aantoonbaar op jouw gevuurd wordt..
Maar dan zie je dingen en maak je dingen mee, die twijfels oproepen op het moment dat je op die missie bent dan pas merk je dat hoeveel wapens je ook hebt, dat je handen eigenlijk gebonden zijn en je voor je gevoel, de mensen, die je kwam beschermen, een soort van voor de gek houdt met beloftes, die je hoopt te kunnen waarmaken, maar eigenlijk ook weet dat het niet waar te maken is, omdat je gebonden bent aan de regels, die men elders ver weg voor je maakt.
Je bent militair, je zou VREDE brengen en bescherming geven, maar waar zijn zij, die, die besluiten maakten ? Daar sta je dan, ver weg van iedereen, niemand die ziet, wat JIJ ziet, niemand die hoort wat jij hoort en beloftes die niet waar te maken zijn, omdat je wacht op dat groene licht.. Machteloosheid en dan klinkt er die opdracht, wacht op bericht en doe niets of het bericht met het bevel, terug trekken ! Die vertwijfeling, kun je thuis en daar aan de mensen niet uitleggen.. Jij kent nu twee werelden, die wereld , waar jij vandaan komt, je thuis en de wereld waar je bent, en waar je hebt staan liegen met de leugens, waarin je zelf hebt gelooft, omdat ze zo mooi klonken zoals men het je had toe gezegd..
Het gevoel van het gebied moeten verlaten, terwijl jij je werk daar goed hebt willen doen, maar niet hebt kunnen waarmaken.. Thuis krijg je een medaille, maar daar heb je mensen in de steek gelaten en niet je best kunnen doen zoals je dat wilde.. Je bent gewond, al dan niet lichamelijk en thuis wordt je overspoeld met vragen, kritiek en complimenten.. Een Groene missie, zoals IFOR,SFOR,KFOR ,ISAF etc. is vaak niet anders, misschien mocht of moest je daar wel je wapen gebruiken en dan moet je weg, omdat het bevel zo klinkt, maar jij bent nog niet klaar en toch moet je gehoorzamen..
Je neemt dat deel van dat leven mee terug en je zoekt een antwoord op de vragen die anderen je stellen en die je zelf ook hebt.. Je zit thuis met je lichaam, maar je geest is nog in dat gebied.
Denk goed na, je zet een stap in een leger cultuur neer, die je niet vooruit kunt zien, en je kunt er herinneringen aan over houden die je laten lachen, maar ook kunnen laten huilen, en zeker als je dan hoort van, hen, die dat leven niet kennen, en dan maar oordelen over wat JIJ gedaan hebt of niet hebt gedaan, omdat het niet KON of MOCHT. Je bent nu een veteraan, een persoon die twee werelden kent. Je krijgt te maken met bank oordelers mensen die niet die werelden kennen, maar wel een mening denken te hebben en je zeggen dat jij er zelf voor gekozen hebt en dus dat het je eigen schuld is.. en daarom mag jij niet klagen over de problemen, de oorlog die in je hoofd doorgaan..
Weet dan, dat JIJ wel die gene was die weet hoe het er was en dat jij gedaan hebt, wat er in jouw macht lag. Wees TROTS, dat jij de stap hebt durven maken, om te gaan en te doen wat anderen vinden dat gedaan moest worden, maar zelf niet het lef hadden, om dat te doen.. Vervloek jezelf niet, en vervloek ook hen niet, die niet weten wat ze zeggen, ze weten immers niet beter, dan wat zij zien op het journaal, en wat niet op het journaal kwam, wel heeft plaats gevonden, op de momenten dat de cameras er niet bij waren.. Jij hebt de missie volbracht, maar niet vergeten.. Er heen gaan en later, terug trekken is dan ook niet jouw beslissing geweest, maar het bevel dat uitgevoerd moest worden en JIJ hebt gehoor gegeven aan dat bevel. Je hebt een eigen mening je eigen gedachten, maar je bent wel trouw en op jouw kan het land bouwen, laat het land en de natie er dan ook nu voor je zijn, en laat hen beseffen dat jij diegene was, die de wens tot uitvoer bracht. Mensen heb Respect voor hen die doen en ga niet aan de kant staan of oordelen over hoe het anders moe(s)t. Wie dat wel doet, moet zelf de handen uit steken en gaan, en dan pas snappen ook zij wat de Veteraan bedoeld, met de tekst : Missie volbracht, maar NIET vergeten !
Een Bosnie - veteraan en drager van de Draaginsigne Gewonden , trots met een dubbel gevoel.