Mariska
Dipje, terugval, de situatie. Het duurt al even. Betere momenten, mindere momenten maar echt goed is het nog niet geweest. Ik herken zijn triggers. Mijn voelsprieten staan aan...
Een dip komt niet in 1 keer. Vaak is het een opeenstapeling van factoren.
Bijvoorbeeld nu. Er is weer meer contact met oud collega's. Hij ziet, leest en hoort hoe zij er zoveel jaar na dato nog steeds mee bezig zijn. Daarbij het zien en horen van leed bij de gezinnen. Mijn vent was een onderofficier met hart voor zijn mannen. Het doet hem zeer.
Dan maar stapje terug? Nee, wij blijven geloven dat de schouders eronder moeten en met z'n allen kom je het verst. Niemand achterlatend.
Een dip ligt echt aan de oppervlakte en dit uit zich op verschillende manieren. teruggetrokken, kort lontje maar ook huilen. Soms noem ik hem mijn jankiebalk. Ga ik weer... zeg tie dan. Nee niet nu en hij probeert het te keren met humor maar ik zie zijn pijn en verdriet.
Dennis is rechtdoorzee en eerlijk, dit geeft hem ook binnen zijn werk soms moeilijke keuzes. Dit gebeurde laatst. Hieruit ontstaan dan worstelingen in hem zelf. Hoe, wat en wanneer? Vaak belt hij dan even kort naar mij waarin hij zijn stress even kwijt wil. Hij is het even kwijt en ik neem het over.
Recent hebben we ook het symposium Moral Injury bijgewoond. Bij toeval troffen we daar een man die ook met Dennis in Afhanistan zat en kreeg hij nieuwe info over een situatie die zich daar heeft afgespeeld. Puzzelstukjes vielen op zijn plaats maar het plaatje werdt er niet mooier op. Ik zag mijn vent weer terug zakken.
Ook nog de problemen met de nazorg. Het is er allemaal maar het loopt niet, werkt niet, maar opgeven doe ik ook niet.
Bij Dennis brengt dit dat hij nu vecht tegen een dipje. Bij ons als gezin brengt dit dat we weer even op eieren lopen en dat ik alles draaiende hou. De kinderen voelen het aan als de stress omhoog schiet en gaan naar hun kamer. Dat is nu eenmaal de makkelijkste oplossing. Daarna bespreek ik het wel weer even met ze. Ook zij weten dat het, ondanks de dipjes, al een stuk beter gaat.
Maar de weg is lang.....
Vanavond sinds hele lange tijd heerlijk zitten eten aan een eettafel in plaats van op de bank voor de TV. Even ontspannen en leuk. Dat zijn de momenten die tellen.
Lieve mede thuisfronter, ik zou ook zo graag jullie verhalen horen. Ik weet dat ik niet de enige ben die een gezin op de been houdt. Ik weet dat ik niet de enige partner ben die na jaren nog steeds midden in de uitzending sta.