Bart
Halverwege het jaar 2007 komt er op de opsroom (TFU3 ), base Tarin Kowt een bericht binnen van de AMV-er (algemeen militair verpleegkundige) van het peloton op de White compound, Chora. Het klinkt nogal verontrustend omdat hij aangeeft dat er 6 à 7 man van het peloton behoorlijk ziek zijn, enkelen zelfs zo ziek dat ze met een infuus in de arm op bed liggen.
Het verzoek van de AMV-er is of er met het volgende konvooi een HPG'er (hygiene specialist) mee kan komen want hij wijdt de ziekte aan de erbarmelijke slechte hygiënische toestand op de compound.
Ik krijg de opdracht om me gereed te maken en te melden bij de konvooi commandant die de volgende dag met vers voedsel en water naar Chora vertrekt. De commandant laat me weten even bij de Delta (bevoorrading) langs te gaan om mijn munitie op te toppen, wat ik netjes doe. De Delta weet precies wat ik nodig heb mocht het onderweg onverhoopt mis gaan, afin 8 kilo, handgranaten, flasbangs, en een hele batterij magazijnen met bijbehorende munitie in mijn scherfvest later vertrek ik weer bij hem. S'avonds nog de bespreking voor de volgende dag. Ik mag achterin een patria meerijden máár wel bovenluiks. In het konvooi gaan naast de Patria's tevens enkele Scania's mee en natuurlijk de MB soft tops van onze searchers van de Genie.
Na alle wapens te hebben getest vertrekken we in de vroege morgen naar Chora. De weg door de vallei is ongeveer maar 30 kilometer maar ik heb al begrepen dat we dit niet in een halfuurtje doen. We rijden het kamp af en dan zitten we al gelijk tussen de quala's van het plaatsje Tarin Kowt. Op straat, ondanks het vroege tijdstip van 05:00, toch al veel mensen met name mannen en kinderen. Vrouwen blijven vaak binnen en worden dus niet gezien. Voor mij is dit de eerste keer buiten de poort en is iedereen met een jurk de vijand dus ik ben redelijk alert of ik niks verdachts zie. De rit door TK gaat gesmeerd en snel zitten we in de heuvels van de Baluchi vallei. Dan komt plotseling het konvooi tot stilstand! Wat is aan de hand? Het vermoeden bestaat dat er gesearched moet gaan worden maar dat blijkt niet het geval te zijn als het bericht over de radio komt dat 1 van de Scania's een afgelopen voorband heeft en dit gezien de ondergrond niet door de chauffeur zelf opgelost kan worden.
Een deel van het personeel uit alle voertuigen vormt een 360° beveiliging en het wachten is op steun van een herstelploeg met een berger. Er komen berichten over de radio dat er activiteit van Taliban is in onze omgeving, zouden die boefjes weten dat wij hier stil staan en een soort van sitting duck zijn? Gelukkig zijn de hulptroepen er snel en wordt de lading overgezet op een verse Scania. Gelukkig kunnen we verder en na een lange dag in het stof en veel stilstaan om te searchen hebben we de dikke 30 km afgelegd in een krappe 8 uur.