Bart
Zoals al gezegd waren we na het rijden van een korte afstand maar 8 uur later op de White compound in Chora aangekomen waar ik direct door de AMV-er,Bas, werd begroet. Bas zat een beetje met zijn handen in het haar omdat hij met zo'n beetje alle patrouilles in de omgeving van Chora mee moest maar tevens de zorg had voor een stuk of 6 behoorlijk zieke militairen. Bas nam me mee om me allereerst naar mijn slaapplek te brengen waarbij het direct al op viel dat het gebouw waarin geslapen moest worden behoorlijk overbevolkt was. Ik kreeg een plekje toegewezen op een kamertje van ik schat 4 M2 waar al 2 personen sliepen maar er kon nog net een veldbedje bij en als je een slaapplek hebt dan mag je niet klagen.
Na kennis gemaakt te hebben met de de commandant en de rest van het peloton was het tijd om een rondje te maken over de compound. De White compound werd gehuurd van de gouverneur van het gebied die zelf zijn intrek genomen had in een aangrenzende quala.
Wat direct al opviel was dat de normale infrastructuur van waterleidingen en rioleringen allemaal defect waren en zo konden dus de douches, wastafels en toiletten in het gebouw niet gebruikt worden. Buiten het gebouw was door militairen een poging gedaan om zo goed als mogelijk sanitaire voorzieningen zoals toiletten, een wasbak en douches te maken. Echter de werking van deze "bouwwerkjes" had inmiddels alweer zijn functionaliteit verloren. De douche gemaakt van pallets werd weinig gebruikt. Men moest er naartoe met een fles water om zich te douchen en dat was het dan. De toiletten bestonden uit een ouwe kapotte dixi, een ijzeren kast en een houten bouwwerk waar in bij alledrie een halve afval ton stond waarin men kon poepen (en vooral niet plassen!). Dagelijks werd dit door de "poepverbrander" van de dag met een mengsel van benzine en diesel aangestoken om zo na lang roeren in deze smurrie te verbranden.
Aan de achterzijde van het gebouw stond een wasbak behorende bij een "mariniersdouche" waar iedereen zich dagelijks kon wassen, scheren en tandenpoetsen. Het nadeel van de wasbak was dat de afvoer kapot was en het vuile water onder de wasbak wegliep wat natuurlijk veel ongedierte zoals vliegen en muggen aantrok. Het was duidelijk, ik kon de volgende dag niet mee terug in het konvooi. Hier moest echt iets gebeuren. Boven op het dak van het gebouw stond een grote betonnen bak waarin het leidingwater terechtkwam om de douches en wastafels van het gebouw mee te voorzien. Zelden heb ik zulk dood en vies water gezien. Dit had te maken dat de waterleiding die de bak moest vullen niet meer werkte en dit water er waarschijnlijk al maanden bij een temperatuur van 45 graden in stond.
Ik had testen meegenomen om water te kunnen testen en na het testen bleek dat er voldoende ziekmakende bacteriën in dit water zaten om een heel leger lam te leggen.
Op het kampje stonden ook nog 2 containers met water en voeding. Met ieder konvooi werden ze opgetopt met vers voedsel en water. Er waren echter klachten over de koelcontainers want ze koelden bijna niet meer. Na een blik in deze containers geworpen te hebben was het wel duidelijk waarom deze containers niet zo goed meer koelden. Ze zaten namelijk van boven tot onder en van links naar rechts stampvol met voeding en vooral water waardoor een goeie luchtcirculatie eigenlijk niet meer mogelijk was. Het was dus duidelijk, ook hier moest iets aan gebeuren.
S'avonds maar even met Bas gaan zitten en een plan gemaakt om de volgende dag maar eens flink aan de slag te gaan om de situatie wat te gaan verbeteren. Bas vertelde me ook nog dat de situatie aan de overkant, waar de Afghaanse militairen ook een kampje "de Brown compound" hadden nog schrijnender was en daar ook Nederlandse collega's rondliepen om deze Afghanen te begeleiden en op te leiden.
