Gab Visser
Defensie selecteert op geschiktheid, je moet het maar kunnen. Terecht het vraagt enorm veel inzet, loyaliteit, kennis en passie om een goede militair te zijn. Partner zijn van een militair vraagt precies hetzelfde, een keuze.
Defensie gaat over maatjes zijn, blindelings op elkaar kunnen vertrouwen onder alle omstandigheden breng je elkaar weer thuis, hoe dan ook. Verbondenheid, bundelen van krachten en samen een missie volbrengen. Winst en verlies wordt gedeeld. Een militair is loyaal aan defensie, hoe dan ook.
Als thuisfront ben je loyaal aan defensie en aan je partner, hoe dan ook. De maanden voorafgaand aan een missie ben je loyaal aan je militair. Het betekent dat de spaarzame tijd die je samen doorbrengt ook dan in het teken staan van defensie. Regelen van alles wat er strakjes moet blijven doorgaan, polissen, het grote nabestaande boek, benodigde spullen, allemaal in het teken van de komende missie. Weten dat je militair veel en vaak niet thuis is omdat er geoefend moet worden. Voor de militair de start van een missie, voor het thuisfront een afscheid.
Het is een keuze om achter je militair te staan, trots te zijn op wat jouw militair gaat doen, trots op zijn kracht en bereidheid om de veiligheid van anderen te verdedigen. Trots dat je daar als thuisfront een steentje aan bij mag dragen. Een keuze en een goede.
De voorbereiding betekent dat je als thuisfront wordt geconfronteerd met afscheid nemen, zonder de garantie dat jouw militair thuiskomt. Loyaliteit, vertrouwen, passie en enorm veel inzet. Weten dat je strakjes alleen beslissingen moet nemen, niet kunt overleggen, maar dat het thuis wel door moet blijven gaan. Verdriet van ouders, verdriet van kinderen, vrienden….en steeds sta jij daar je mannetje als thuisfront, hoe dan ook.
Dat wordt ook bevestigd door je omgeving, immers het was je keuze om met een militair te leven en dus gaat hij op missie. Niet zeuren dus….
Een keuze dus. Waarom kiest een militair voor zijn thuisfront? Omdat hij weet dat het thuisfront hem steunt, weet dat hij van huis kan gaan en dat het daar goed verloopt als hij er niet is. Hij weet dat zijn kinderen veilig zijn en dat het thuisfront sterk genoeg is om overeind te blijven staan, onder alle omstandigheden. Loyaliteit, verbondenheid en vertrouwen. Hij weet dat er op hem wordt gewacht, hij krijgt post, pakketjes, alles om maar betrokken te blijven bij thuis. En hij weet ook dat mocht het toch mis gaan het thuisfront zorgt voor alles wat er dan nodig is.
Defensie vraagt veel van een militair, een militair vraagt veel van zijn thuisfront en het thuisfront geeft veel. Defensie vraagt loyaliteit, altijd ter beschikking staan voor, ook als het thuisfront daarmee iets inlevert. Loyaliteit, verbondenheid. Allemaal keuzes….Hoe beter mijn militair voorbereid is op zijn missie hoe groter de kans dat mijn militair veilig thuiskomt en daar ga je als thuisfront maar al te graag voor.
Defensie bepaalt veel voor het thuisfront, het thuisfront weinig voor defensie. De militair leert allerlei vaardigheden aan, alles gericht op het zo optimaal kunnen opereren in een onveilig gebied en om je maatjes te beschermen. Nee je vertelt je thuisfront niet over wat je allemaal meemaakt, dat deel je met je maatjes. Dat het thuisfront nieuwsbeelden ziet waar de inhoud niet om liegt is tegenstrijdig aan de berichten van je militair: Maak je geen zorgen, het gaat goed, alles is onder controle. En vervolgens zorgt het thuisfront er voor dat alle zorgen en vragen van kinderen, ouders en omgeving worden weg genomen want jouw militair vertelt dat het goed gaat. Gewenste antwoorden waar je als thuisfront niets mee kunt. Maar zolang je militair het overleeft, overleef jij het als thuisfront ook. Defensie is saamhorigheid, wij, het thuisfront is alleen en jij. Een keuze…..
Wat absoluut nooit een keus is, niet van defensie, niet van de militair en ook niet van het thuisfont is het moment dat het wel misgaat en er wel aan je deur wordt gebeld. Nooit, nooit, nooit, in geen enkele omstandigheid. Het is wel een keuze om dan loyaal te blijven aan defensie, je militair en jouw verantwoordelijkheid als thuisfront.
De betrokkenheid van defensie was groot toen het mis ging. Defensie was aanwezig, overal. Defensie bepaalde waar mijn militair behandeld zou worden, tot ik als thuisfront zelf graag inspraak had omdat er meer was dan alleen mijn militair. Er waren kinderen, er was werk en ik wilde mijn maatje graag dichtbij ons thuis kunnen bezoeken. Defensie was loyaal, luisterde en we bundelden de kracht om onze militair weer op de been te krijgen. Defensie stelde een bezoekregeling op: wekelijks elke dag 3 collega’s thuis op bezoek. Betrokkenheid en terecht. Maar was dat ook in het belang van het thuisfront? Nee, thuis was veilig terrein, even geen defensie…..thuis bepaalt defensie niet hoe de dingen gaan. Kleine barstjes…….
De wereld van mijn militair speelde zich thuis af……niet meer op locatie bij defensie. Voorbereidingen op operaties, onderzoeken, tegenslagen, zorgen over het herstel en de toekomst van mijn maatje….. De loyaliteit vanuit defensie bleek niet zo vanzelfsprekend meer toen de gevolgen langzaam aan steeds duidelijker werden. Ja ik heb wel gemeld dat er van alles veranderde in het gedrag van mijn maatje…..keer op keer.
De loyaliteit van defensie hield op bij een brief op de deurmat:
We betreuren de situatie en wensen u veel geluk in de toekomst. De militair wordt door defensie ondersteund en begeleid in zijn verdere herstel.
Hoogachtend………
Herstel? Toekomst? Thuisfront?
Waar was de loyaliteit, de betrokkenheid? En vooral wie was er nu voor het thuisfront? En hoe kwam mijn militair veilig thuis? Mijn militair is achter gebleven op een slagveld van verdriet, mis communicatie en het ontkennen van zijn thuisfront.
Mijn militair woont alleen, mijn militair is eenzaam, mijn militair is geen militair meer, mijn militair krijgt geen stoel als burger binnen defensie. Mijn militair heeft het overleefd maar komt niet thuis……..afscheid.
Deze militair zegt dat het goed met hem gaat, niet omdat het zo is maar deze militair heeft geleerd om gewenste antwoorden te geven, onder alle omstandigheden zijn mannetje te staan……tot het wél mis ging en defensie geen antwoorden had. Niet voorbereid was op de gevolgen, het verdriet en de gevolgen voor deze militair, die zijn missie niet af kon ronden.
Deze militair is niet meer loyaal aan of betrokken bij zijn thuisfront. Deze militair is boos omdat zijn thuisfront wél loyaal is gebleven aan haar keus om betrokken te zijn en blijven, onder alle omstandigheden. Dit thuisfront draagt wel de verantwoordelijkheid om haar militair hoe dan ook veilig thuis te brengen. Deze militair is boos omdat dit thuisfront wel aangeeft dat het niet goed gaat. Dit thuisfront staat alleen en zorgt er onder alle omstandigheden voor dat het niet omvalt. Defensie toont zich niet betrokken, is niet loyaal en heeft niet gezorgd dat mijn militair is hersteld. Defensie accepteert de gewenste antwoorden van de militair, het is zijn keuze………
Is dit de keus van mijn militair? Nee, zeker weten van niet…….het ging wél mis …..geen keuze maar het gebeurde wel. Was het mijn keuze als thuisfront? Nee…zeker weten van niet…….maar wél een keuze om mijn maatje weer thuis te brengen. Alleen, als thuisfront…….zonder de loyaliteit , betrokkenheid en inzet van defensie. Was het een keus van defensie? Nee zeker weten van niet, maar het was wel een keuze om het thuisfront niet te horen en niet in te grijpen toen het nodig was.
Mijn militair kwam wél thuis, maar het was een afscheid en het ging wél mis. Maatjes, vertrouwen, loyaliteit, krachten bundelen en er voor zorgen dat we allemaal veilig het front kunnen verlaten om naar huis te gaan……..daar stond en sta ik voor als thuisfront…..alleen…..defensie gaf niet thuis…..
Ik heb wel een missie, hoe dan ook, onder alle omstandigheden ook als het mis gaat.