Van 1992 tot 1999 kon men in Tiel bij Jomanda terecht. Ze hielp je van de meest vreselijke dingen af met een simpele handoplegging. Jomanda is al een aantal jaar geleden met stille trom vertrokken naar Canada waar ze een kluizenaarsbestaan leidt.
Enorm jammer… Deze dame, in blauwe jurk, had misschien veel kunnen betekenen in de veteranenwereld. Zoveel van dergelijk “talent”zweeft er niet op de wereld, laat staan in Nederland.
Toch durf ik te beweren dat Nederland nog zo’n wereldwonder rijk is en nog niet eens gek ver bij Tiel vandaan.
Dit wereldwonder is veteraan en vertoont zijn magische krachten niet in een tent maar kijkt over ons allen uit vanuit zijn flat in Gorinchem. Het kan haast niet anders dat er na zonsondergang een blauwe gloed de skyline van Gorinchem siert.
Deze Dutchbat III veteraan kampte tot vrij recent met ernstige uitzend gerelateerde klachten. Dusdanig dat, laten we hem Romanda noemen, tot medio 2016 zware therapieën onderging in een poging zijn klachten te reduceren. Tot medio 2016… daarna viel de therapie, wegens onderbezetting, zo goed als stil. zwangerschappen, tekort aan behandelaars en andere onacceptabele excuses leidde er toe dat Romanda therapieloos thuis kwam te zitten.
Vanuit zijn onderkomen, hoog boven Gorinchem, zag hij de wereld aan zich voorbij razen over de A15 en A50. Hij zag letterlijk de welvaart groeien op de kruisende snelwegen maar Romanda stond stil, gleed zelfs langzaam achterwaarts, terug naar die enclave, terug naar Juli 1995.
Romanda kwam, nog totaal onwetend van zijn eigen gave, in actie. Hij melde zich, november 2017, bij een andere zorgverlener om zijn terugval te stoppen en toonde de wil om de ellende te overwinnen. Kort hierop volgde een oproep tot herkeuring vanuit het ABP.
En nu wordt het spooky shit….
De keuringsarts constateerde in een gesprek van 1 uur dat de veteraan in een jaar tijd van PTSS, 23% MIP, naar 98,75% gezond is….gezweefd… Kortom in een jaar waarin deze veteraan geen hulp heeft ontvangen, omdat het personeelsbestand niet voldoet, kan het niet anders zijn geweest dan een helende aanraking van betrokkene zelf!!! Waar masturberen al niet goed voor is….
Binnenkort opent Romanda een grote blauwe tent in de vorm van een legerhelm op de heilige gronden van voormalig Rijdend Unifil Museum Dorstige Types. Iedere dag geopend. Bij de uitgang staat een tafel van het ABP, vanwaar de keuringsarts u bij het verlaten van de tent direct kan herkeuren. Mogelijk treft u een lege tafel maar dat is onderbezetting.
Wij hebben betrokkene de afgelopen jaren meermaals ontmoet. Mag denk ik wel enigszins pochen dat we een vriendschap hebben met dit medium. Nooit iets gemerkt van de gave, de toegang van betrokkene tot die andere dimensie. Laatste keer dat ik betrokkene zag was bij hem thuis. Kort na de uitslag van zijn keuring. Bij het betreden van zijn woning merkte ik het engelengeluid al op en merkte dat het licht feller ging branden in de ruimte die hij betrad…
Betrokkene was anders als we gewend waren…
Tuurlijk is betrokkene geen medium en heeft masturbatiegedrag niet bijgedragen aan zijn heling. Sterker nog. Betrokkene is verre van geheeld. Geschaad, dat wel. wederom.
Betrokkene is tijdens het lezen van een brief, met keuringsuitslag, veranderd. Naar moedeloos en verslagen.
Hoe is het, in Jomanda’s, naam mogelijk dat een veteraan wegens bezettingsproblematiek een jaar zonder nazorg komt te zitten? Hoe kan het zijn dat deze veteraan ook nog eens in dat zelfde jaar tijd van 23% MIP terugvalt naar 1,25% terwijl zijn behandeling stil staat? Hier is geen blauwe jurk aan te pas gekomen. Durf zelfs te beweren dat de keurende arts het dossier van betrokkene niet eens gelezen heeft. Dit durf ik ronduit falen te noemen.
Voor betrokkene rest niets anders als wederom de strijd aangaan. Wederom uitzicht op strijden voor erkenning, wederom het gevecht voeren.
Schande.