Een fantastische maar spanende dag, opstaan om 5:30. En ik nog iets eerder 04:15 de pup besloot om alles bij elkaar te piepen. Dan maar eruit en alvast doen wat ik kon doen, maar eerst koffie en je realiseren dat het 7 okt is.
We zouden met een 126 (klein leger vrachtauto) vanuit Dorstige types naar Otterlo rijden, dit was een kleine wens van Dennis, Henk van DT heeft hier aardig veel uurtjes ingestoken om het voor elkaar te krijgen dat hij deze zaterdagochtend klaar zou staan. En het zal Henk niet zijn als hij niet start klaar voor ons gereed stond “dankje Henk was super”.
Dus om 7:00 naar DT alles overladen en door naar het mussennest in Otterlo. Een mooie rit, koud maar mooi. Natuurlijk vertelde Dennis 5 min voor aankomst dat de ramen ook dicht konden “hij is zo leuk die vent van mij”
Maar eenmaal aangekomen op het mussennest stond de eigenaar ons al op te wachten samen met Peter van dagbesteding de versnelling.
Alles opbouwen en de dag kon van start, heel ons gezin was erbij inclusief die piepende pup. Onze sprekers Carel Banse, Raoul Janssen, Tine Molendijk stonden in de startblokken. De eerste gasten waren er op tijd, alleen maar gezellig een beetje chaos hou ik wel van dat geeft me vleugels.
Eerst gezellig een kopje koffie of thee, en ik vooral polsen heeft iedereen wat aansluiting. Dennis zou de dagje starten met een praatje de ins en outs van de dag maar nog belangrijker de boodschap, laat iedereen in hun waarde. Hij sloot af met de stoelen achter in de zaal zijn bedoeld voor mensen die zich misschien niet helemaal op hun gemak voelen dus laat die alstublieft vrij voor wie ze nodig heeft
❤️.
Start van de lezingen, de eerste werd gedaan door Carel Banse. Hier werd ingegaan op wat het bij hem in het gezin teweeg bracht om een vader als veteraan te hebben. Ook werd er terug geblikt op het verleden van Nederlands Indie, vragen stond vrij.
Tussendoor een break van een half uur, even koffie. Lezing 1 achter de rug, waarmee gelijk de gespreksstof toenam.
Maar toch starte met lezing 2. Deze was voor een aantal zeer dicht bij huis. Raoul Janssen zijn verhaal over PTSS in alle openheid. De knikkende hoofden in de zaal zeiden mij genoeg. Deze had ruimte nodig om in te dalen bij de bezoekers.
Dus op naar pauze twee. Op dat moment viel mij iets op wat heel de dag al gaande was. Mensen die contact maakte met elkaar inplaats van op hun mobiel te kijken. Deze dingen heb ik minimaal gezien die dag. Dit voelde als compliment.
Lezing 3 van Tine Molendijk over Moral Injury, ons straatje! Het onderwerp waar ons leven door veranderd is. De interesse vanuit de zaal was groot, een redelijk onbekend onderwerp waar Tine op haar manier een heldere uitleg over geeft. Begrijpbaar voor eenieder en daarmee het begrip hiervoor vergroot.
Dat waren ze!! Ieder op hun eigen vlak interessant en wij dankbaar voor de tijd die elke spreker heeft genomen om hier aan deel te nemen.
En nee, het praten met elkaar was zeker nog niet klaar, deel 3 van de dag volgt snel. Later zou ik er achter komen dat ik net op de helft was van mijn dag.
