Mariska
We zijn op zoek naar de geschiedenis van Dennis zijn opa, een Indië Veteraan.
Via Facebook hebben we een man ontmoet die de zelfde zoektocht heeft gemaakt over zijn vader.
De stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht. Blijkt deze man precies 1 straat verderop te wonen en hebben we elkaar al eens eerder ontmoet. We hopen dat hij ons op weg kan helpen.
Wij komen niet verder als de namen, geboorte datums en geboorteplaatsen van opa en oma. Verder hebben we wat gegevens over de terugreis, that's it.
Gisteren waren we uitgenodigd om een kop koffie te komen drinken. Vol enthousiasme en nieuwsgierigheid die kant op. Bij binnenkomst meteen een indruk van een hartelijke man, en naar mate het gesprek vorderde bleek het ook een bevlogen man.
Geïnteresseerd ook in Dennis zijn verhaal en het welzijn van de veteraan in het algemeen. Van vroeger tot nu. Geen onderscheid in missie, onderdeel of afkomst. Precies zoals wij het ook zien.
Dennis zijn zoektocht is er 1 met een reden. Mogelijk kan hij door zijn eigen situatie misschien een heel klein beetje uitleggen waarom zijn opa was wie hij was én hoe het komt dat hij zo was.
De familie weet weinig uit de tijd in Nederlands-Indië, weinig tot niks.
Nu, in het heden kan schaamte een reden zijn waarom er niet open over gesproken wordt. Toen werd er gewoon niet over gesproken.
De oorlog was hier in Nederland net voorbij en mensen hadden hun buik vol van ellende Dus de militairen en burgers die in Nederlands-Indië de meest verschrikkelijke dingen hadden mee gemaakt hielden hun mond en nazorg, daar had nog nooit iemand van gehoord.
Inmiddels zijn deze veteranen al aardig op leeftijd of al overleden maar ook hun verhaal is er 1 om te vertellen. En onder andere is dit waar deze man zich voor inzet.
Na een fantastische avond die eigenlijk te kort was, waarin verhalen in elkaar overgingen en ik aan mezelf moest bekennen (beetje schaamte) dat ondanks dat mijn interesse groot is, ik toch wel een extra les geschiedenis kan gebruiken over die periode in de Nederlandse geschiedenis. Dat lesje komt goed, het inlezen is al begonnen. We waren onder de indruk van de verhalen die we hoorde maar ook over en weer de herkenning van onze situatie en inzicht in hoe de situatie voor die veteranen en hun gezinnen geweest moet zijn. Wij gooien de ramen en deuren open, schaamte voorbij maar hoe moet het zijn om het je leven lang met je mee te dragen zonder er over te kunnen praten...........................