Afgelopen middernacht na een boottocht vanuit Zweden aangekomen in Denemarken.
Weer opgeladen, de cellen staan weer in de houding en we kunnen weer voorwaarts. Vakantie is bijna voorbij.
Na een paar uurtjes slaap in Denemarken was de planning om in 1 ruk door te tuffen naar huis maar op de toeristische route, om Hamburg te mijden, stond een dikke file dus NL halen zat er niet meer in.
Dan maar even via Seedorf. Wat is er nog over van de kazerne, de omgeving en Zeven, de plaats waar vele Nederlandse militaire gezinnen woonde.
Het dorpje Seedorf is nog even stil en pittoresk als altijd. Het hardlooprondje Eitzemuhle is nog even mooi.
De kazerne ziet er vanaf de buitenkant uit alsof we er nog steeds actief zijn. Het PMT is gesloopt, het AMT heet nu mannshaftsheim maar verder blijft het onze legerplaats Seedorf. Een geweldige tijd.
Onderweg naar Zeven blijkt de bocht van Brauel nog steeds op de zelfde plek te liggen en het water in de Oste is nog even nat. Kan niet tellen hoevaak ik in groene overall door die rivier ben gelopen maar het had vaker mogen zijn.
Weemoed.
Weemoed naar een tijd die niet meer is. Die niet meer gaat komen, niet voor mij, niet voor niemand. Vroeger was alles beter… Onzin natuurlijk maar voor nu even wel.
We rijden Zeven binnen. Even naar de Cadi. Ik zie dat de Cadi tegenwoordig landbouwmachines verkoopt… de Nederlandse buurtsuper heeft na jaren leegstand plaatsgemaakt voor een agrarisch mechanisatiebedrijf.
In de voorpui van de Cadi zit nu een grote roldeur zodat men de tractoren nu kunnen repareren waar vroeger onze hagelslag en belastingvrije Marlboro’s en Blue label stonden.
De carwash naast de Cadi is nog wel up and running. Hoeveel belasting en BPM vrije auto’s zijn daar in de jaren gewassen?
De Nederlandse woonwijken staan er nog steeds prima bij. De huizen zal het worst zijn of er Duits of Nederlands binnen gesproken wordt. Het enige dat ontbreekt in de straten zijn de zwarte kentekenplaten. Een enkel huis aan de Hermann Ahlmersweg staat te koop. Hier heb ik na mijn eerste uitzending kort gewoond.
€105.000 en hij is van u. Volledig onderkelderd en 4 slaapkamers, waarvan 2 met balkon. Probeer dat maar eens te vinden in de randstad of schubbekutteveen.
Het Hollandhuis heeft nog steeds de zelfde functie, buurthuis. De naam is echter wel drastisch gewijzigd, Hollandhaus.
De scholen, van buiten alsof het allemaal nog steeds het zelfde is. Tot aan de speeltoestellen aan toe. Het ONS nog steeds als school, de PWA bied onderdak aan Das rotes kreuz.
Mooie tijd. Menig Nederlander heeft hier gouden jaren gehad dankzij Defensie.
Menig ondernemer in de regio heeft er ook enorm van genoten. Niet allen hebben ons vertrek overleefd. De camperboer, Sonderposten, Opel, Mitsubishi en andere handelaren in te snelle auto’s sind nicht mehr da.
We hebben de trip memory lane maar afgesloten met een bord Grieks vlees van Stefano’s en een ijs bij Santin, als vanouds.
Toen we de camper in wilde stappen om Zeven te verlaten fietste er een bekend gezicht voorbij. Een Nederlander die is blijven hangen. Alsof je elkaar gisteren gezien hebt sta je zo weer een uur weg te lullen over wie je nog spreekt en hoe het met bekende gaat.
Vanavond crashen in Heeslingen bij een Duitse vriendin en morgen nog maar een poging wagen om de heimat te bereiken maar niet voordat we de camper tot de rand aftanken.
Helaas zonder brandstofbonnen dit keer…
